Conflicten zijn inherent aan het sociale leven. Zonder sociale relaties bestaat het gewoon niet. Van lichte onenigheid tot voorouderlijke oorlogsvoering, het is de spiegel van teleurgestelde hoop of onvervulde behoeften in onze privé- of professionele relaties. Het aangaan van een conflict, of het lijden daarvan, is daarom over het algemeen niet wat we het meest vurig wensen.

En toch heb ik de keuze gemaakt om mensen te helpen om niet bang te zijn voor conflicten en zelfs om de deugden ervan te erkennen. Want het is allemaal een kwestie van overtuiging en methode. In de eerste plaats geloof ik dat een probleem zonder oplossing een slecht gesteld probleem is (Einstein). Ook is het de kunst om afstand te nemen van het geschil en van wat er op het spel staat tijdens een constructieve dialoog tussen de partijen om hen te helpen hun verwachtingen te begrijpen en in te lossen. De belangrijkste uitdaging in dit stadium? De partijen in het conflict ervan overtuigen dat het mogelijk is hun vuisten te ontgrendelen zonder hun rechten te verliezen, zonder hun onderhandelingsposities op te offeren. Het aantonen dat het nemen van een zijweg hen niet de mogelijkheid ontneemt om op elk moment hun plaats op de verstopte snelweg van Justitie terug te winnen als dat hun uiteindelijke keuze is. Hoe kan dit worden bereikt? Door het proces te vertrouwen via de persoon die het belichaamt: de bemiddelaar. Alleen omdat elke partij werkelijk de totale onpartijdigheid, de absolute onafhankelijkheid en de onschendbaarheid van het beroepsgeheim van de bemiddelaar ervaart, wordt een proces op gang gebracht dat een constructieve dialoog tussen de partijen weer op gang brengt. Wat bespaart is één stap, nog één stap. (A. De Saint-Exupery)